بررسی اثر برخورد زودرس با محیط بالینی بر نگرش حرفه ای دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال تحصیلی ۹۱-۹۰

سابقه و اهداف : تحصیل در رشته دندانپزشکی می تواند با تنش های متعددی همراه باشد که از جمله آن ها برخورد با محیط آموزشی نا آشنای بالینی است. تماس زودرس با محیط بالینی به عنوان یکی از راهکارهای کاهش تنش حرفه ای، جهت دهی به نگرش دانشجویان و ایجاد انگیزش مطرح شده است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر یک دوره آشنایی با محیط بالینی بر نگرش به حرفه و آموزش پزشکی دانشجویان انجام گرفته است.   روش بررسی: این مطالعه مداخله ای روی 72 نفر از دانشجویان علوم پایه دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، به صورت دوره کوتاه مدت آشنایی با محیط بالینی در سال تحصیلی 91 - 90 صورت گرفت. روش نمونه گیری از نوع سرشماری و طول دوره به صورت یک روزه از ساعت 8 صبح تا 1 بعد از ظهر در قالب گروه های 12 نفره برگزار شد. نگرش دانشجویان نسبت به حرفه و آموزش دندانپزشکی توسط پرسشنامه ای که حاوی 25 سؤال و در قالب مقیاس 5 مرحله ای لیکرت طراحی شده بود، در ابتدا و انتهای دوره به صورت خود ایفا سنجیده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی و paired-t-test استفاده شد.   یافته ها: کلیه پرسشنامه ها توسط دانشجویان تکمیل شد ( response rate = 100% ). نگرش دانشجویان نسبت به حرفه و آموزش دندانپزشکی مورد بررسی قرار گرفت و نمره نگرش قبل و بعد از مواجهه با محیط بالینی به ترتیب 57/94 و 54/100 بود که این تفاوت با (001/0 p < ) معنی دار بود.   نتیجه گیری: در این مطالعه، آثار مثبت مواجهه زودرس بالینی بر نگرش دانشجویان دندانپزشکی سال اول و دوم به حرفه و آموزش دندانپزشکی مشاهده شد و عوامل دموگرافیک روی نگرش دانشجویان اثر داشت و پیشنهاد می گردد که برگزاری دوره های مواجهه زودرس بالینی به عنوان بخشی از برنامه آموزشی دانشجویان دندانپزشکی در نظر گرفته شود.